به گزارش تحریریه، مرکز پژوهشی خبری «مدرن دیپلماسی» عنوان داشت در حوزه هند و اقیانوس آرام شرکای متعددی وجود دارند که همگی به دنبال تحقق شکوفایی اقتصادی همراه با امنیت و ایمنی دریایی هستند. به نظر می رسد کشورهایی از اقیانوس هند گرفته تا دریای جنوبی چین نگران آزادی دریانوردی و پرواز بر فراز این متطقه  هستند زیرا سیاست های چین بیداد می کند و توسعه طلبی یک خواسته ترسناک است.

این منطقه از هند تا بنگلادش دارای پتانسیل عظیمی از ارتباطات متقابل است و اگر به کشورهای جنوب شرقی آسیا متصل باشد، در سیاست شرقی هند و سیاست اول هند و همچنین در تقویت روابط با خاور دور مانند ژاپن کمک خواهد کرد. همه این کشورها می توانند زنجیره ای به هم پیوسته از منافع مشترک را با ایده های متوازن در زمینه مبادلات اقتصادی، نظامی، اجتماعی، سیاسی و اجتماعی ایجاد کنند که به نوبه خود به توسعه چند جانبه روابط کمک می کند.

چه کسی می تواند رهبری این طرح چند جانبه را بر عهده بگیرد و چرا؟

ژاپن می تواند رهبر اصلی برای این حلقه چند جانبه باشد زیرا روابط بسیار خوبی با همه طرفین دارد و کشوری پیشگام در زمینه ایجاد منطقه اقیانوس هند و آرام آزاد و باز است. ژاپن روابط دیپلماتیک، اقتصادی و زیرساختی فوق العاده ای با همه شرکای موجود دارد زیرا وام، مساعدت و کمک های مالی به این کشورها ارائه می دهد. ژاپن که پیشگام ایجاد مناطق آزاد هند و آرام است می تواند نیروی راهنمای این ابتکار چند جانبه در حوزه دریایی باشد که به ایجاد یک گروه منطقه ای جدید متشکل از جنوب آسیا و آسیای جنوب شرقی کمک می کند. ژاپن تنها کشور توسعه یافته در بین سایر بازیگران است و با تخصص خود، مطمئنا می تواند همه کشورها را راهنمایی، کمک، پشتیبانی و همراهی کند. از همه مهمتر اینکه ژاپن یک کشور غیر تهاجمی است و برخلاف چین به احترام متقابل اعتقاد دارد. ژاپن به دلیل کیفیت در توسعه زیرساخت ها مشهور شده است و با تخصص خود در علم، فناوری و نوآوری می تواند به خوبی این کشورها را رهبری کند. شهرت ژاپن در صداقت و عدم فساد قابل ستایش است.

مزایای این طرح چند جانبه چیست؟

این طرح چند جانبه به اتصال اقیانوس هند به خلیج بنگال (بنگلادش)، دریای چین جنوبی (ASEAN) و دریای شرق چین (تا ژاپن) کمک می کند؛ به عبارت دیگر در ایجاد شبکه متصل آبی از جنوب آسیا به آسیای جنوب شرقی کمک می کند. این می تواند اولین گروه دریایی منطقه ای باشد که آسیای جنوبی تا جنوب شرقی آسیا را پوشش می دهد. این گروه دریایی می تواند شبکه ای از بنادر ایجاد کند که همچنین می تواند به قطب اقتصادی و نقاط متقاطع سرمایه گذاری و توسعه زیرساخت ها تبدیل شود (در حال حاضر ژاپن در همه این کشورها سرمایه گذاری بزرگی انجام می دهد).

شمال شرقی اقیانوس هند یک حوزه تبادل اقتصادی، زیر بنایی و مردمی به دست خواهد آورد چرا که هند را به بنگلادش و میانمار متصل خواهد کرد. کریدور اقتصادی «مکونگ گانگا» (Mekong Ganga) در حال حاضر وجود دارد و می تواند راه را برای مبادلات بندری بیشتر بنگلادش و کلکته هموار کند، به عنوان نقاط اصلی در خلیج بنگال توسعه یابد و به حمل و نقل آسان و ارزان تر کمک کند. این کشورها همچنین می توانند به تقویت روابط دفاعی و امنیتی در حوزه دریایی بپردازند و همچنین به دنبال دستیابی به یک توافقنامه پشتیبانی لجستیکی و شبکه ای از اقیانوس هند تا خلیج بنگال تا دریای چین جنوبی تا دریای چین شرقی باشند و به مقابله با چین کمک کنند. تجاوزگری چین در تمام این آب ها ترسیم شده است، بنابراین برای حفاظت از حاکمیت و تمامیت ارضی خود، باید روابط دفاعی ایجاد شود.

می توان یک اکوسیستم مبتنی بر دیجیتال سازی، علم، فناوری و نوآوری را ایجاد کرد که به ایجاد یک قانون امنیت سایبری متحد کمک می کند و همه این ها در نهایت می تواند منجر به چهارمین انقلاب صنعتی شود. آسیای جنوبی و آسیای جنوب شرقی بازارهای پردرآمدی خواهند بود و توزیع نیروی کار و ایجاد اشتغال از طریق بنادر، شبکه لجستیک، مبادلات اقتصادی و تجاری و تعاملات انجام می شود. این ابتکار چند جانبه یک زنجیره تامین انعطاف پذیر در منطقه جنوب آسیا و آسیای جنوب شرقی در حوزه هند و اقیانوس آرام تشکیل می دهد. اقتصاد دریایی می تواند عامل اصلی این طرح چندجانبه باشد زیرا در حوزه دریایی موفقیت بزرگی خواهد بود. این طرح همچنین می تواند بر روی دیپلماسی واکسن کار کند و روی مکانیسم های خطرات سلامتی در آینده کار کند.

پایان/